www.pulk2piechoty.fora.pl

Grafi

Coś o "koszmarnych pamiątkach" z odwrotu Wielkiej Armii spod Moskwy
[link widoczny dla zalogowanych]
Ciekawy jest fragment potwierdzający jedną z teorii, rzeczy które wpłyneły na klęskę W.A., opisane juz w "Guzikach Napoleona" P.Le Coutera i J. Burresona, tu zaś podano przykład włoskiego żołnierza cyt.:
Straszliwa historia wiąże się z włoskim żołnierzem. Badacze znaleźli guzik z cyny należący do jego oporządzenia. Był przezroczysty i kruchy jak szkło. Tak metal zmieniał się pod wpływem mrozów. Tymczasem cynowe guziki spinały części ubrań, począwszy od oficerskich szyneli po spodnie i mundury piechurów. Mróz pozbawiał nie tylko ciepła, ale i odzieży.

Kałach

Ten fragment też jest interesujący:
"Na kościach piętno wyryły też urazy oraz deformacje. Te pierwsze spowodowane były np. odniesionymi ranami, po cięciu szablą bądź pchnięciu bagnetem. Wśród deformacji najbardziej wymowne były odkształcenia kości miedniczych. Borykali się z tym kawalerzyści, pędząc życie w siodle. Natomiast piechurów dotykały zniekształcenia kręgosłupa wywołane długimi marszami z obciążeniem na plecach."

Takie małe nawiązanie do plecaków (podkreślone). Razz

Grafi

Ogólnie te wykopaliska dają wiele informacji o życiu codziennym żolnierzy, jak i ludzi tej epoki, np. mnie w artykule nie zaintrygowała na tyle wszechobecna "choroba francuska", co przypadłość długich zebów.No i te komplety szczotek do czyszczenia ekwipunku, a tej tak współcześnie nam potrzebnej ni śladu....

Robert SvŁ

Baldauf

Baldauf

...dodaję. Szczotki do zębów owszem znano, ale "...kompleta tualetowe..." z takim drobiażdzkiem to miewali marszałkowie i generalicja (ale mydła często nie; o czym znów wspomina J. D. Larrey - i również plotkara wszech czasów Laura Abrantes w swoich pamiętnikach - jak pod Wagram, w lipcowym upale panowie marszałkowie generalnie za pięknie nie pachnieli...a kto miał mydło, a ów chirurg i użyczył, lecz w Paryżu odegrał się srodze i uszczypliwie). Zęby myto tzw. czerwonym proszkiem - za dokumentami Branickich i częściowo archiwum z Wilanowa (cytuje autorka "W salonie i w kuchni") - a był to specjalnie upalony chleb zmieszany z kredą, a raczej glinką o czerwonawej barwie. O "...zębów chędożeniu..." dwa razy w tygodniu wspomina również akapit o Szkole Rycerskiej (czyli jeszcze I Rzeczpospolita) "Szary Kubek..." jaki znalazłam w przedwojennych "Wypisach do literatury - Służ państwu".
Przypuszczalnie dlatego się nie zachowały, iż mundur to żołnierz czysty mieć musiał, a jak było coś nie tak z zębami - szczególnie trzonowymi - na których osadza się relatywnie więcej osadu, no to co najwyżej pułkowy chirurg miał co robić. Przednie - co charakterystyczne wraz z dziąsłami, rzadkie mimo częstych przypadków szkorbutu szczególnie w oblężonych twierdzach są ubytki w siekaczach, to zresztą wynika z analizy czaszek - konserwował i czyścił węgiel drzewny zawarty w czarnym prochu.
Pozdrowienia

Grafi

Baldauf

Myślę, iż jest błąd w translacji. Swego czasu miałam w ręku pracę powstałą w Letterman Institute w Stanach Zjednoczonych a dotyczącą skutków działania zimna na organizm człowieka oraz różne przdemioty z jego otoczenia. Myślę, że muszę "...odświeżyć..." znajomość z tym miejscem i sprawdzić, bo mi gdzieś informatyk "...zadział..." pliki przy zmianie komputera.
Z tego co pamiętam był tam również tekst - jeszcze z lat 50-tych właśnie o "...generale mrozie..." w 1812 roku.
Co do cyny - ciekawe, ponieważ pierwsze opakowania (toksyczne bo lutowane ołowiem) konserw znalezione na Nowej Funlandii, pozostałe po wyprawach i poszukiwaniach tzw. Przejścia Północno Zachodniego, a pochodzące z lat 30-tych XIX wieku jednak wytrzymały, a to i mróz i sól morska (znalezisko w plątaninie dryfujących pni - też muszę poszukać tekstu, bodajże z McGillUniversity)
Pozdrowienia
Pozdrowienia